17 Eylül 2013

Savaş Oyunu


Biri der ki "yok ben bunu sevmiyorum, vuralım".

Beriki cevap verir "hele ben hiç sevmiyorum, babasını da sevmezdim, vuralım".
Öbürleri hemen gaza gelir "biz de vuracağız, bizim elimiz armut mu topluyor?".

Sonra biriyle öbürleri düşünür taşınır "bir sebep bulalım da öyle vuralım bari" derler.

Aranır taranır bir sebep bulunur. Bulunamazsa yaratılır. 

Biriyle öbürleri der ki "ben yine de halkıma bir sorayım". Korkarlar, çünkü oralarda hesap sorarlar adama.

Halk "yeter artık bu kaçtır aynı kanlı oyun, savaş istemiyoruz" der. Halkların gözü açılmıştır.
O sırada beriki yırtınır durur "biz savaşa hazırız".

Biri köşeye sıkışır. Öbürleri de. Hemen geri adım atılır. 
Beriki vazgeçmez. Sever çünkü sınırında savaş olsun, ortalık karışsın, insanlar perişan olsun. Kendi memleketinde olup bitenleri unutturmanın en kolay yoludur hayali düşmanlar yaratmak.

Düşman "silahlarımı teslim edeceğim" der. Çözümün savaştan geçmediği anlaşılmıştır. Biri, öbürleri, düşman, düşmanın dostu, herkes anlaşır. 

Savaş uzaklaşır. Dünya rahat bir nefes alır.

Bir tek beriki ikna olmaz "bizi oyalıyorlar" der durur. 

Tek başına kalakalmıştır, canı sıkkındır. Gider düşman helikopterini düşürür. 

Savaş mı? Aa yok biz hiç sevmeyiz...

2 yorum:

  1. Bende varım bu oyunda! Pırpırlar düşmesin, anneleri ağlamasın...

    YanıtlaSil
  2. Zaten sadece oyun bu, gerçekte olamaz ki böyle şeyler...

    YanıtlaSil