İran Nükleer Anlaşması Muz Ticaretine Karşı

Komşumuz İran'la nükleer müzakereleri sonuçlandı, anlaşma tamam, Ortadoğu'daki muhtemel nükleer savaş altı aylığına rafa kalktı, 34 yıldır süren ekonomik yaptırımlar gevşiyor. Dünya değişiyor. Bölge değişiyor. ABD orada. Rusya orada. Gezegenin diğer ucundaki Çin orada. Fransa, İngiltere, Almanya da orada. İsrail yoktu ama hemen tavrını koydu, çıktı "tarihi hata yapıyorsunuz" dedi. Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Kuveyt, Bahreyn, Katar tedirgin ama yine de ılımlı mesajlar veriyorlar. Suriye memnun. İran'da bayram var.

Mühim bölgesel güç Türkiye bakıyor. Fırsatlar doğacak çünkü ticaret kanalları açılacak, sınır ticareti hareketlenecek. İran'ın altyapı projelerine para yatırması olası, bu da müteahhitlik firmalarımız için komşunun kümesinde altın yumurtlayan tavuk bulmak
demek. İstikrar beklentisi piyasalarda her restleşmede nükseden dalgalanmayı frenleyecek. Nitekim petrol fiyatları daha ilk günden düştü, borsalar yükseldi. Orta-uzun vadede yeni enerji yolları açılması mümkün. Ama tehditler de doğacak çünkü uluslararası bankacılık sisteminden çıkarılan İran'a altın satarak düşük gösterdiğimiz cari açık gerçeği ortaya çıkacak. İyi kötü ürünlerimizi satabildiğimiz İran pazarında dünyayla rekabet etmek gerekecek. Batıyla İran'ın yaklaşması, bölgedeki sorunlu çocuk haline gelen Türkiye'nin stratejik önemini ister istemez azaltacak.

Ortadoğu'da dinamikler ve geleneksel roller değişiyor. Biz bakıyoruz. Papua Yeni Gine'yle Avustralya arasında muz ticaretine vergi muafiyeti gelse nasıl bakacaksak aynen öyle bakıyoruz. Olsun ne yapıyorsan hakkını vereceksin, biz de iyi bakıyoruz mesela. Aslında içimden bir ses bakmakla da iyi yapıyoruz diyor, çünkü ne zaman bakmayıp bir şey yapsak memleket savaşın eşiğinden dönüyor. Komşularla boğaz boğaza gelmek ata sporuna döndü. "Stratejik derinlik", "komşularla sıfır sorun", "değerli yalnızlık", lafta pek bereketli dış politikamız emin ellerde. Kaçıranlara Yılmaz Özdil'in "Mısır" yazısını tavsiye ederim.