Sanırım reklamcılar dandik ürünler kakalayarak, kainattaki tüm mutluluğu biz, tombik cüzdanlara, bahşettikleri konusunda mutabık. Sanki bana dünyayı baştan yaratıyorlar minik artisler. Colgate yokken misvak vardı oğlum, Omo yokken Arap sabunu, Knorr yokken de acılı tarhana çorbası. Kendini haddinden fazla ciddiye alan adamı iyi ihtimalle gevrek "bırak yeaa, bana ne yeaa"larla hayata küstüresim, kötü ihtimalle ağzını burnunu kırasım geliyor. Ehehe Prada güneş gözlüklerinin arkasında, titrek sincaplar misali köşeye sinmiş, ağlayan koca koca reklamcılar hayal edince monoton dünyam biraz şenlenmedi değil. Yazıya başlarken aslında niyetim bu sistem kurbanı çocukcağızları toplumdan aforoz etmek değildi. Tertemiz duygularla şokella bir reklam paylaşacaktım ama kendimi kaybetmem üç dakikamı aldı, ben de anlamadım. Affola, yıllardır aynı mıymıy, yaratıcılıktan yoksun lafları duymaktan ne kadar dolduysam artık.
Toparlıyorum; aşağıdaki reklamlardan daha fazla yap, canımı yi reklamcı kardeş.
Sao Paulo'daki MASP Sanat Okulu için DDB Brazil reklam ajansının çalışması: Dali, Van Gogh ve Picasso'nun iç organları.
süpermiş! Ülkemizdeki bazı reklamları izleyince herhalde izleyenleri salak yerine koydukları yetmiyor bunları yapanlarda da kuş kadar beyin var demeden kendimi alamıyorum
YanıtlaSilBir de tercüme reklamlar var ki, onları çevirenleri, bize kakalayanları, kısaca parmağı olan herkesi ıslak sopalarla kovalayasım geliyor.
Sil